κι εμείς πού να πάμε;

σκίτσο του Στάθη (Ελευθεροτυπία, 30.09.2009)

Μηδέν εις το πηλίκιον, που λέει κι ο ποιητής. Έρχονται οι ανίκανοι, φεύγουν οι άχρηστοι, εμείς τί να κάνουμε, πού να πάμε; Στο "αδελφό" ιστολόγιο, προτείνω ...μετανάστευση. Σκέψου το, πριν είναι πολύ αργά. Το έκανα πράξη το σωτήριον έτος 2003, επί κυβέρνησης Σημίτη. Δηλαδή τότε που η Ελλάδα ήταν ...ισχυρή (με την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ) και προολυμπιακή. Μετοίκησα στο εξωτερικό την ώρα που η ευτυχία, η ευμάρεια και όλα τα ευ- κατέκλυζαν την ελλαδική "εκσυγχρονισμένη" κοινωνία. Από την άλλη, η πρωθυπουργική ατάκα "αυτή είναι η Ελλάδα" (βύθιση του Σάμινα), μου έβαλε ψύλλους στ' αυτιά. Τα μάζεψα κι έφυγα -και δεν το μετάνιωσα.
Τώρα που ο Γιώργος δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει, το σκέφτομαι σοβαρά: μήπως να πάω ακόμα πιο μακριά;